Het onvoorstelbare is gebeurd: de Britten vertrekken uit de Europese Unie. Hoewel de polls een nek-aan-nek race voorspelden, gingen beleggers (net als ondergetekende) uit van een stem vóór de EU. We zaten er stevig naast.

 

De implicaties van de Brexit zijn nu nog niet te overzien. Groot-Brittannië als geheel mag voor een Brexit zijn, in Schotland en Noord-Ierland denken ze daar heel anders over. Het is zeer wel denkbaar dat Schotland zich zal willen afsplitsen van het Verenigd Koninkrijk.

 

Maar belangrijker is wat de Brexit betekent voor de Europese Unie. Er kan een dynamiek ontstaan waarbij ook in andere landen de roep om een referendum toeneemt. Brussel staat te ver af van de burgers, is niet consistent in zijn beleid en is ook nog eens niet daadkrachtig.

 

Bij de 30 procent van de Britten die onder de armoedegrens leeft, heeft de angstcampagne van de EU niet gewerkt. Sterker nog, wat had de EU die mensen te bieden? Wellicht waren de Brusselse bestuurders te druk met de migratiecrisis, de Griekse crisis of wat dan ook.

 

Feit is dat een groot deel van de Britten, en waarschijnlijk ook veel andere Europeanen, zich niet vertegenwoordigd voelt door de EU. Ze hebben het idee, terecht of niet, dat Europa er alleen is voor multinationals en niet voor de burgers.

 

Europa zal zich moeten beraden op de toekomst. Wat voor Unie wil het zijn? En Tusk, Schulz, en Juncker moeten eens goed in de spiegel kijken. Onder hun bewind is de Brexitbom ontploft en ze lijken me daarom niet de meest geschikte puinruimers. EUxit!

 

(deze column verscheen op 24-6-2016 op bnr.nl)

• Geen categorie